ویژگی های فردی قربانیان همسرآزاری در مراجعین به

خشونت علیه زنان به عنوان پدیده ای تاریخی و جهان شمول توسط سازمان جهانی بهداشت از اولویت های بهداشتی جهان محسوب شده است که عوارض قابل توجهی را بر سلامت جسمی و روانی زنان ایجاد می کند. هدف از انجام این مطالعه شناخت برخی ویژگی های فردی قربانیان همسرآزاری و مردان همسر آزار می باشد. روش این مطالعه از نوع توصیفی و cross-sectional بوده و ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه به همراه مصاحبه است. در بررسی یافته ها سهم قابل توجهی از افراد مراجعه کننده در دامنه سنی 20ـ39 سال قرار داشته اند و قریب به 8/85 درصد از قربانیان در 24 سالگی و یا کم تر ازدواج کرده اند. 70 درصد از قربانیان تحصیلات دیپلم و کم تر و 9/40 درصد نیز تحصیلاتی بالاتر از همسرانشان داشته اند. 28 درصد قربانیان شاغل بوده و 72 درصد نیز غیرشاغل بودند. از طرفی 44 درصد از افراد فرزند داشته و در مجموع حداقل 297 کودک شاهد همسرآزاری جسمی پدر علیه مادر خود در خانه بوده اند. درخصوص نحوه انتخاب همسر، 8/65 درصد در انتخاب همسر کاملاً آزاد بوده اند. 6/83 درصد قربانیان همسر خود را در خارج از شبکه خویشاوندی برگزیده اند و تنها 5/5 درصد جامعه نمونه با نخستین تجربه خشونت به دستگاه های قضایی ـ انتظامی مراجعه کرده اند. 36 درصد از قربانیان پس از شکایت دوباره به خانه همسر بازگشته اند که 75 درصد آنان فرزند دارند. عمده ترین آسیب های جسمی قربانیان کبودی و کوفتگی و شدیدترین آن سقط جنین است که در پنج مراجعه کننده وجود داشته است. به نظر می رسد فقدان اطلاعات درباره حقوق قانونی زنان، شرم از مراجعه به مراکز قضایی ـ انتظامی، هزینه های مادی و غیرمادی پی گیری شکایات از عمده دلایل مدارا با پدیده همسرآزاری می باشد. لزوم وجود قوانین جامع تر و اطلاع رسانی صحیح به جامعه، ایجاد پایگاه های امن جهت افراد قربانی، تشکیل واحدهای مشاوره روان پزشکی جهت همسران قربانی، ایجاد نظام ثبت و مراقبت از خشونت های حاصل از همسرآزاری از جمله عواملی است که می تواند در کنترل این معضل اجتماعی مفید واقع شود